Maart roert zijn staart, april doet wattie wil

Je kent dat gevoel wel, op een willekeurige dag, zo in maart of april, stap je op een goede morgen de deur uit op weg naar school of werk. Je sluit de deur achter je en ademt een keer diep in. Lente komt er aan. Je voelt het, je ruikt het. Met een beetje geluk schijnt die dag het zonnetje al en beginnen de plantjes wakker te worden. De eerste bomen hebben al knoppen die op springen staan. De zonnebrillen kunnen weer op de neuzen en de warme winterjassen kunnen de kast in.

Vorige week besloot meneer Weer dat het al zomer was in Providence. Niet alleen konden de winterjassen de kast in, de zomer kleren konden tevoorschijn worden gehaald. Het was zulk lekker weer dat een gemiddelde zomerse dag in Nederland er niks bij was. Met een graad of 20 tot 25 liep ik in mijn beperkte zomergarderobe rond. Beperkt omdat ik niet had verwacht dat het al zulk lekker weer zou zijn zo vroeg in het jaar. Ik had verwacht dat als mijn ouders het een en ander zouden meenemen begin april, het precies op tijd zou zijn. Helaas niet dus. En ik heb maar 1 jurkje bij me en verder alleen spijkerbroeken en leggings. Nu verschilt de mode hier op Artschool in Amerika aardig van wat we in Nederland dragen. Het is namelijk heel gebruikelijk om een legging te dragen met een shirtje, in plaats van een jurkje/rokje. De billen mogen dus gezien worden in de legging. Ik moest daar toch wel aan wennen. Maar het was mijn enige optie! Dus ik heb er aan toegegeven en heb me aan de Amerikaans Artschool mode onderworpen. Er wordt hier heel relaxed om gegaan met wat iedereen draagt. Iedereen draagt het zelfde maar het maakt niet uit als je andere dingen draagt. Zo is het heel populair om een panty met willekeurige ladders en gaten er in te dragen. Alle meiden doen dat! Er zijn zelfs een aantal "mannen" die panty's met gaten dragen. Ook de 'Hoog water op Scheveningen' broek is een veel voorkomend verschijnsel. Op die manier kan iedereen mooi zijn hippe sokken showen. Echt iets voor mij. Ik voel me met mijn 2 centimeter te korte spijkerbroek in ieder geval meer op mijn plek. Enige minpuntje; ik val totaal buiten de boot met mijn eeuwige sneakers. Iedereen draagt laarzen of schoenen uit de jaren 50. Ook leuk natuurlijk. Dit land zal mijn smaak in kleding nog eens veranderen. Maar ik blijf gewoon lekker dragen wat ik leuk vind, en ik denk dat dat de truc is van een eigen stijl ontwikkelen.
Toch ontkom je er niet aan, je aanpassen aan de huidige mode. Omdat mijn kleding keuze zo beperkt was ben ik toch maar richting de kleding winkels gegaan. En dan koop je nou eenmaal wat er in de mode is. Dat geeft niet, want ik heb een fantastisch zomers jurkje gekocht in een prachtige kleur blauw, echt mijn ding. Ook ben ik een schoenenwinkel in gedoken om een stel zomerse schoentjes aan te schaffen, ze waren maar 13$, dus ik vond dat ik mezelf wel mocht trakteren met dat mooie weer.
De zon doet wat met je. Niet alleen met mij, maar met alle studenten en docenten. De dagen dat het zo mooi was lag iedereen de hele dag door op de 'RISD Beach'. Een grasheuvel waar de hele dag de zon schijnt. Docenten geven je extra lange pauzes om je broodje buiten op te eten, en andere docenten laten de studenten eerder naar huis gaan. De winter was zo lang, het enige dat iedereen kon doen was buiten genieten van de fluitende vogels en van elkaars gezelschap. Dit zorgde ervoor dat ik een nieuw woord geleerd heb. 'Procrastination'. De juiste vertaling voor dit woord is; je studie ontwijkend gedragen, oftewel, studie-ontwijkendgedrag. In de Nederlandse studentenwereld ook wel 'soggen' genoemd. Met een zonnetje zo fel wil natuurlijk niemand binnen achter zijn computer werken. In de zonnige week is er dus vooral na zonsondergang keihard gewerkt aan alle projecten. Nu hoeft niemand zich zorgen te maken hoor, of ik wel goed me best doe enzo… Meneer Weer zorgt er wel voor. Want ook meneer Weer weet dat in maart en april het weer niet stabiel hoeft te zijn. Toen ik vanmorgen wakker werd en naar buiten keek, sneeuwde het zachtjes! Iedereen weet dat ik normaal gesproken de aller grootste sneeuwfan ben. Maar deze keer was ik teleurgesteld en zo in de war. Ik heb de zomer in m'n bol maar Providence blijkbaar nog niet. De sneeuw is niet blijven liggen, dus wie weet schijnt morgen het zonnetje weer. Je weet het natuurlijk nooit in Maart of April. En het is vanaf vanmiddag Springbreak potverdrie! Het hoort zonnig en lente-achtig te zijn, niet winterachtig.. Ik hoop dat meneer Weer dat gehoord heeft.

Gelukkig zijn de voorspellingen voor volgende week aardig positief. Morgen ochtend vertrek ik naar Christel die zich in Glassboro, New Jersey bevindt. Christel studeert een jaartje aan Rowan University. Ik ga dit weekend eindelijk ervaren hoe een echte Amerikaanse college hoort te zijn. Ik krijg namelijk constant te horen hoe RISD eigenlijk niet telt als typische Amerikaanse universiteit. Thja het is een Art school en dat is nou eenmaal anders. Maar ik vind het allemaal wel meevallen, voor mij is het allemaal 1 groot Amerikaans avontuur. Om het Amerikaanse avontuur nog compleet te maken, met het heerlijk weer zat heel Brown en RISD op de "Brown Green". Nog geen 5 meter verderop van mij zit Emma Watson (Hermelien in de Harry Potter films) Ik heb dus mijn eerste Celebrity ontmoet. Diezelfde avond was er een fantastisch feestje in 1 van de studenten huizen, rond een uurtje of 2 schenen er zaklampen in het steegje, 'Cops!', iedereen op een drafje naar huis. Een avontuurlijk einde aan een geweldige avond.

Woensdag ochtend ga ik vanuit Glassboro naar New York city. Waar ik pap en mam in het hotel ontmoet. Ik heb er echt super veel zin in om mijn ouders weer te zien. En ik heb er ook heel veel zin in om weer in New York te zijn. Ik ga m'n ouders een Grande tour geven door deze waanzinnige stad. Op zaterdag vertrekken we met een huur auto vanuit Manhatten naar Providence. Een soort mini roadtrip. Het leukste gedeelte van de reis zal de stad uitkomen zijn. En vervolgens de juiste route naar mijn school vinden kan ook een avontuur op zichzelf worden. Ik heb er heel erg veel zin in en hopelijk heb ik na springbreak weer genoeg mooie verhalen te vertellen!