Mijn reisstatus: Ik ben terug over 14 dagen

Is dat even schrikken, over twee weken stap ik in het vliegtuig naar huis. Ik besef het nog lang niet. Ik leef ontzettend in het hier en in het nu en dat is maar goed ook. Volgens mij is dat de beste manier om van ieder moment te genieten.

Afgelopen week zijn Jeanette en ik op bezoek geweest bij Nina in Groton. Een typisch klein Amerikaans dorp in Massachusetts. Typischer kon het gewoon niet. Iedereen heeft een auto, zonder kom je nergens, de huizen zijn omringd met bos, In de enorme kelder staat een -beerpong table-, haar ouders zijn een beetje gek en het huis is precies zoals je verwacht van een Amerikaanse familie. De eerste avond aten we -home made pizza- en de tweede avond hamburgers. Het kan ook niet anders natuurlijk.
De dag dat we aankwamen was het regenachtig maar ontzettend warm. Nina wilde graag haar favoriete plek bezoeken, heuvel op maar met prachtig uitzicht. We zijn helemaal lek geprikt door muggen, maar het was erg leuk om door de natuur en het bos te banjeren. We hebben -chipmunks- gezien (een kleine eekhoorn soort). Jeanette en ik reageerde blij verrast en Jeanette zei; goh, die beestjes heb ik nooit eerder buiten een kooi gezien. Nina lachte hard, voor haar is het de normaalste zaak van de wereld.
De tweede dag was het prachtig weer, dus besloten we naar het strand te gaan. Nina heeft veel vrienden van -high school- in haar dorp wonen. Zij gingen ook mee. Een van haar vriendinnen heeft een oom die een strandhuis heeft waar we wel gebruik van mochten maken. Maar eenmaal bij het strand (een uur rijden), bleek het weer heel raar. Het leek mistig maar het was niet koud en vochtig in de lucht, het waaide wel een koude wind. Later hoorde we dat er bosbranden in Canada waren en de rook is op sommige dagen helemaal tot New York gekomen. Dat verklaarde het, maar het was niet echt lekker strandweer. We besloten bij een van Nina's vriendinnen in de achtertuin te -chillen-. Blijkt namelijk dat ze een zwembad in de tuin heeft. Een heerlijk mooi vormgegeven zwembad en jacuzzi met een enorm grasveld. Alleen zoals je in films ziet natuurlijk!

Na ons tweede nachtje vertrokken Jeanette en ik naar Boston. Wat een leuke stad is dat zeg! Een heel aangename sfeer. Voor degene die wel eens in New York zijn geweest; stel je een groot -downtown- Manhatten voor. De gebouwen zijn niet al te hoog, hebben mooie gevels en van die leuke brandtrappen hier en daar. De straten zijn niet belachelijk breed en er zijn een hoop bomen. Kortom, een echte aanrader voor Amerika fans! We hebben in Boston lekker rondgewandeld en zijn met de metro op leuke en typische toeristen plekjes geweest. We hebben Harvard University gezien in Cambridge (ben je zo met de Metro), en Harvard is eigenlijk net als Brown, maar dan groter. We hebben een tijdje op het grasveld van de universiteit gezeten en daar realiseerde ik me dat ik zeker weten de omgeving hier ga missen. Het was zo fijn om gewoon lekker te zitten op de -Brown green- omringd met mede studenten. We hebben er zoveel leuke herinneringen. Ik weet nu al dat ik het ga missen.

Terug uit Boston heb ik Emily, Lily en Victoria helpen verhuizen naar hun nieuwe appartement. Op het moment logeer ik ook in hun nieuwe appartement. Lily en Victoria zijn er nu niet, zij hebben in hun -hometown- een baantje. Emily blijft de hele zomer in Providence. Ze hebben een fantastisch huis gevonden, maar ze betalen er ook naar. Ik ben er achter dat mensen hier voor hun studentenkamer gerust $600 betalen per maand. En ze vinden het niet eens zo heel erg duur. En ik dacht dat Utrecht duur was. Door het hele verhuizen besefte ik dat ik ook op zoek moet naar een kamer. Ik wil namelijk voor het begin van het nieuwe jaar in Utrecht gaan wonen. De speurtocht op kamernet is begonnen.

Donderdag ga ik naar New York. Ik kan bij Mary in de NYU (New York University) -Dorms- logeren. Deze -Dorms- worden in de zomer verhuurd aan mensen die alleen voor de zomer in NY zitten (zoals Mary die een stage loopt). Ik blijf tot zondag en dan kom ik weer terug naar Providence. In providentie huur ik een auto op maandag zodat ik naar Niagra Falls kan rijden. Ik heb een mede reiziger gevonden als ze vrij krijgt van haar werk. Helen en ik hebben dezelfde auto muziek smaak dus dat moet helemaal goed komen. Ze heeft er net als ik een hoop zin in! Het is een rit van ongeveer 8 uur. Dus iedere twee uur kunnen we omwisselen. Onderweg willen we ook wat -sightseeing- doen. Wie weet wat voor een avonturen we tegenkomen.
Maandag rijden we er heen. Eenmaal daar zullen we in een hostel verblijven. Dinsdag wordt de dag dat we de Falls zien en op woensdag rijden we terug. En misschien plakken we er nog een dagje aan en bezoeken we nog het een en ander, wie weet kunnen we Cape Cod ook nog zien. We zien het allemaal wel.
Dat betekent dat ik rond 17 juni weer in Providence ben. Wat ik mijn laatste daagjes ga doen weet ik nog niet. Misschien op de fiets naar het strand. Vandaag zijn we (wel met de auto) naar Bristol geweest. Een kleine kustplaats, maar reuze charmant. In de auto, met heerlijke muziek en het zonnetje op mijn bolletje, kreeg ik dat geweldige gevoel, die glimlach op je gezicht, het besef van geluk. Het is fantastisch om al die kleine plekjes te ontdekken maar ook om hier gewoon te zijn.

Ik heb er lang over nagedacht toen het einde van het semester naderde, wat zal ik gaan doen als ik niet meer in Providence HOEF te zijn? En toch blijf ik hier plakken. Maar ik heb hier zo'n goeie tijd gehad. En je kunt een hoop plekken in een flits zien, of je kunt een plek heel goed leren kennen. Is dat niet waar dat spreekwoord over gaat? Beter 1 vogel in de hand dan 10 in de lucht? Ik ben blij dat ik nog wat meer tijd hier in Providence heb om ook eens echt de stad te zien. En het is een heel prettige compacte stad, met alle faciliteiten van een stad, maar kom je de kant op van College Hill, dan is het net een dorp, en achter College Hill zitten de -suburbs-, en vanaf die heuvel kun je de bergen en bossen aan de andere kant van de stad zien. Misschien is het geen spectaculaire stad, maar het is zeker een stad, voor mij, met nu al fantastische herinneringen. En die herinneringen zal ik altijd bij me dragen, en Providence heeft nu al een speciaal plekje in mijn hart veroverd.